Sonntag, 22. April 2012

تاريخ مختصري از روز جهاني كارگر




تاريخ مختصري از روز جهاني كارگر    

در 23 ژوئن 1848 بيش از چهل هزار كارگر در فرانسه به خيابان ريختند و سنگربندي كردند. اين اولين جنگ داخلي كارگران برعليه ظلم و ستم بود. كه با هدف عالي بدست گرفتن قدرت به نام تشكيل (( جمهوري اجتماعي))‌ بوده و به دنبال شعار غير اقتصادي قرارداشت. اما بدليل عدم اتحاد با بقيه فقرا و ديگر نيروهاي انقلابي و كارگران جهان و ... پس از 4 روز مقاومت جانانه در مقابل يورش سركوبگران، قيام آنها به خون كشيده شد. در سال 1864 با تشكيل انترناسيونال ((كمينترن)) اول كارگران اروپا اقدام به مبارزه متشكل و جهاني كردند.
صبح 18 مارس 1871 پاريس شاهد فرياد زنده باد  كمون بود در آن روز كارگران پيروز شدند اولين حكومت كارگري ((كه اكثريت قريب به اتفاق نفرات اول حكومت از ميان كارگراني بودند كه قبلا"‌اعضا شوراهاي كارگري بودند.)) را كه 72 روز عمر داشت تشکیل داد(( ارتش را منحل كرد- جدايي دولت از كليسا را اعلام كرد- تحصيلات رايگان  اعلام كرد و كليه جرايم مالي را لغو كرد و ... اما يورش مستقيم كشورهاي قدرتمند اطراف فرانسه و كمك آنها به ارتش (بازمانده ارتش ) فرانسه و تجهيزات آن امكان نفس كشيدن و رفع خطاها را نداد و پس از يك هفته مبارزه سخت و خونين در روز 28 مه 1871 كمون پاريس شكست خورد آخرين سنگر مقاومت كمون ها بر روي تپه اي به نام مون مارتر بود كه پس از شكست كمون دشمنان كارگران به يادبود پيروزيشان كليساي فعلي مون مارتر را روي همان تپه بنا نهادند. تعداد بسياري از كمونها در سنگر كشته شده بودند . و بقيه بيشترشان اعدام شدند و تعداد اندكي توانستند فراركرده و دركشورهاي ديگر تحت حمايت سازمان انترناسيونال قرارگيرند. هنوز بر روي ديواري كه در قبرستان پرلاشز پاريس كه به ديوار كمون معروف است و محل اعدام دسته جمعي كمونها بوده جاي گلوله ديده ميشوند.
در سالهاي 1880 و بعد از آن اعتصابهاي عمومي كارگري در كشورهاي پيشرفته مانند آمريكا- فرانسه - آلمان - ژاپن- روسيه و ... به صورت زنجيره اي رخ مي داد و ادامه داشت. خواست مشترك كليه اعتصابها، كاهش ساعت كار بدون كاهش دستمزد بوده است در سال 1884 فدراسيون سنديكاي صنعتي و تجارتي كه بعدها به فدراسيون آمريكايي كارتغيير نام داد كنگره اي تشكيل داده بود. دراين كنگره تصميم گرفته شد براي دست يافتن به هشت ساعت کاردرروز بايد اول ماه مه 1886 دست به اعتراض عمومي به صورت متشكل زده شود. كارگران و سازمانهايي چون شواليه هاي كار- سازمانهاي سوسياليستي و آنارشيستي كه به اين جنبش پيوستند . 18 ماه فرصت داشتند تداركات لازم را براي اعتراض عمومي مهيا كنند. اول ماه مه 1886 (11 ارديبهشت ) فقط در امريكا بيش از پنج هزار اعتصاب متشكل از صدها هزار كارگر شروع شد. همان روز اول پليس ميلواكي 9 نفر از كارگران را كشت. روز سوم در شيكاگو 6 نفر را به قتل رساند. روز چهارم در پايان تظاهرات پليس اقدام به كشتار كارگران كرد. و در توطئه از پيش طراحي شده ((كه بعدها اسناد بدست آمد كه در محافل مهم دولتي و طراحان سركوب كارگران اين توطئه را براي بهانه قراردادن و استفاده تبليغات جهت توجيه خشونت بي پايان خود طرح و اجرا نمودند.)) بمبي توسط پليس مخفي منفجر و 9 نفر پليس كشته شدند. درنتيجه به بهانه كشته شدن پليسها سركوب گسترده ا ي در سرتاسر آمريكا راه افتاد. دولت به دستگيري كليه فعالان جنبش كارگري پرداخت. محافل سنديكايي- آنارشيستي و سوسياليستي مورد تهاجم واقع شد. تعداد بيشماري دستگير و بسياري اعدام شدند.
پس از اين واقعه، كارگران به اين نتيجه رسيدند كه ديگر نمي توان به همكاري كارگران وبورژوازي كه در گذشته براي شكست دادن فئوداليسم مايع افتخار بوده است . پاي بند بود و دلخوش كرد چون در حال حاضر دشمن اصلي كه در مسند قدرت نشسته و تمام ثروت جهان رابه تملك خصوصي درآورده است. همان بورژوازي است. به همين دليل دركنگره پاريس كه موسس انترناسيونال دوم بود و درسال 1889 تشكيل گرديده بود. به مناسبت گرامي داشت قيام اول ماه مه 1886 اين روز را روز همبستگي بين المللي كرگران (( روز جهاني كارگر)) اعلام كرد. بعد از آن با تمام مخالفتهاي سرمايه داري در تمام جهان اين روز را انقلابيون، بخصوص كارگران جشن مي گيرند. يا در چنيين روزي اعتراضات خود را بيشتر به نمايش مي گذارند.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen